Ik schrijf dit laatste blogje hoog in de lucht boven Canadees grondgebied. We hebben keurig op tijd New York na de nodige douaneformaliteiten achter ons gelaten. In Nederland is het nu 2 uur ’s nachts en liggen de meeste al lang op een oor. Ik ga zo ook proberen om mijn luiken even te laten zakken anders word het morgen echt een zware dag.
Na ingecheckt te hebben zijn we met de metro richting Harlem gegaan.
Toen we uit de metro kwamen vielen we direct met onze neus in de boter. De NY Biketour, waarvan we tijdens ons fietsritje door Central Park al borden hadden gezien stond op het punt van vertrekken. Wat een mensen, Leontien’s Lady’s Ride is hierbij in vergelijking een kleintje.
In eerste instantie was het de bedoeling om hier in New York een gospeldienst bij te wonen maar met het Florida-avontuur op komst hebben we besloten om dat daar in alle rust te doen.
Onze wandeling door Harlem begon echter wel bij de Abyssinian Baptist Church, de bekende zwarte gospelkerk waar we hele rijen toeristen zagen staan die de zaal af mogen vullen als het reguliere publiek een plaatsje heeft gevonden.
Het is flink warm vanmorgen, zeg maar drukkend warm, wij lopen verder door de wijk waar prachtig gekleurd geklede zwarte mensen terugkomen van of op weg zijn naar hun zondagsdienst. De meeste voorzien van hoed. Menigeen zou zo kunnen figureren in een film.
Om half een zijn we bij Silvia’s een restaurant waar soul food geserveerd word begeleid door gospelzangers. Eigenlijk vinden we het nog wat vroeg om al warm te eten maar de ontbijten met spek die op dit tijdstip nog verkrijgbaar zijn doen ons hart ook niet sneller kloppen dus besluiten we om alle drie de volgens onze reisgids alom geprezen spareribs te nemen. We blijken mooi op tijd te zijn geweest want even later is er bijna geen tafeltje meer te verkrijgen.
Daarna lopen we langs het Apollo theater om vervolgens via een parkje, waar diegene die niet naar de kerk gaan basketbal spelen, naar de kathedraal St. John the Divine te lopen. Dit moet als hij ooit word afgebouwd de grootste kathedraal ter wereld worden. Voorlopig is hij nog maar gedeeltelijk af en arm gedecoreerd.
En dan is het een uur of drie en vinden we het eigenlijk wel genoeg. In een stad als New York raak je nooit uitgekeken we hebben echter het gevoel dat we de plaatsen die wij wilde zien gezien hebben.
Als we terug gaan naar het hotel om de koffers op te halen, lopen we nog tegen een flinke betoging op van voornamenlijk Japanners.
We schrikken van de prijs naar het vliegveld (90 dollar), die ligt volgens de conciërge van het hotel beduidend hoger dan een taxi naar Manhattan. (67 dollar). We bellen zelf nog de taximaatschappij die ons op de heenweg heeft gebracht (ondanks dat ze de fotocamera niet terug zijn komen brengen) maar dat levert geen betere prijs en vaste prijs op dus besluiten we de creditcard maar weer te gebruiken.
Het is ook mogelijk om vanaf het Port Authority Bus Therminal wat twee straten verder ligt een bus te pakken (voor 15 dollar p.p) naar Newark Airport maar dan moeten we weer bij het hotel zien te komen. (achteraf blijkt er een shuttle tussen de luchthaven en het hotel te rijden)
Er komt een flinke auto voorrijden waarvan de bestuurder volgens ons idee bekend is met de conciërge. De man begint met een tocht die ruim 1 ½ uur zal duren door de zondagmiddag verkeersdrukte van Manhattan. Achteraf gezien valt de prijs nog wel mee zeker gezien het feit dat de goede man ook minstens 1 ½ uur bezig is om door dezelfde drukte weer terug te komen gezien het ontbreken van een retourrit.
Aangekomen in het Country Inn hotel bij NewArk krijgen we een hele grote kamer met twee super bedden, gooien onze koffers neer en gaan nog een uurtje rondkijken in New Jersey Gardens een groot outletcenter tegenover het hotel gelegen.
Op de terugweg blijken de heren nog ruimte in hun magen te hebben voor een flink stuk vlees, ik hou het bij een salade.
Nog wat zappen op tv waar de actualiteit grotendeels in het teken staat van de autobom die eerder deze week op Times Square is gevonden en dan sluiten we onze luiken.
Maandag 3 mei
Wat een planning ! Vanmorgen regent het en waait er een fikse warme wind.
Om 10 uur staan we weer voor New Jersey Gardens om de laatste spijkerbroeken en t shirts in te slaan. Kevin vind het wel lekker om een paar uur in zijn eigen tempo alleen rond te lopen, tussendoor spreken we af bij de Starbucks. Wat Starbucks betreft ben ik er overigens niet achter gekomen wat ik nu de lekkerste koffie vind. Bij Starbucks hebben we absoluut de beste koffie gedronken maar volgende week ben ik toch weer erg blij met mijn senseo koffie (moet ik nog iets op verzinnen voor in Jacksonville)
Om 10 uur staan we weer voor New Jersey Gardens om de laatste spijkerbroeken en t shirts in te slaan. Kevin vind het wel lekker om een paar uur in zijn eigen tempo alleen rond te lopen, tussendoor spreken we af bij de Starbucks. Wat Starbucks betreft ben ik er overigens niet achter gekomen wat ik nu de lekkerste koffie vind. Bij Starbucks hebben we absoluut de beste koffie gedronken maar volgende week ben ik toch weer erg blij met mijn senseo koffie (moet ik nog iets op verzinnen voor in Jacksonville)
Om drie uur stappen we op de shuttle die ons van het hotel naar het vliegveld brengt en netjes voor de deur afzet.
We hebben een bijzondere week achter de rug die ons vast nog heel lang bij zal blijven vooral omdat we op plekken hebben gestaan die ondanks dat we er nog nooit geweest waren al zo bekend voorkwamen. Veel gezien, duizenden eettentjes maar weinig terrasjes.
Het weer heeft heerlijk meegezeten.
Ik heb me ook weer gerealiseerd dat 6 dagen door een wereldstad lopen een flinke aanslag pleegt op je uithoudingsvermogen. Onze lichamen zullen een paar dagen nodig hebben om slaap in te halen en verder bij te komen (en te ontblaren).
Zo nu proberen nog een paar uur te slapen.
Car
Geen opmerkingen:
Een reactie posten