Na een redelijk nacht ging om kwart voor zes de wekker. Om half zeven stonden we beneden in de hal van de B&B waar de eigenaren ons al op stonden te wachten. Door de heer des huizes werden we in een landrover naar Brussel Airport gebracht, volgens hem nog net voordat de drukte op gang zou komen.
Goede service en zeker een (schoon) adres om te onthouden mede omdat een eventuele auto ook gratis bij dit gezin achter kan blijven wat weer in de parkeerkosten scheelt.
Het inchecken op Brussel Airport verloopt heel relaxt, ivm de vlucht naar de US is de beveiliging veel uitgebreider, we worden door een dame die op de automatisch piloot staat ondervraagd. Tassen worden doorzocht, brillenkokers opengemaakt maar schoenen, riemen en horloges mogen in tegenstelling tot onlangs de vlucht naar Spanje gewoon aangehouden worden.
En zo zitten we even later in een B767-400 die misschien voor de helft gevuld is. Kevin die eerder nog even liep te mopperen dat we de stoelen niet geüpgraded hadden kon heerlijk met zijn benen op de stoel naast hem liggen.
Onderweg eten, tukkie, een audio/videosysteem in elke stoel en zo zaten we de bijna 8 uur durende vlucht vol.
Om 12 uur stonden we al op het vliegveld waar we redelijk snel door de douane waren en onze koffers te pakken hadden.
Ik had thuis een taxi geregeld via dial7, met het idee dan hoeven we niet te wachten en worden niet opgelicht. Een flinke auto kwam na een telefoontje voorrijden.
De chauffeur reeds als een gek en binnen het half uur reden we Manhattan op. De rit bleek geen 44 -/- 4 dollar coupon te kosten maar we konden 57 dollar afrekenen. Volgens de chauffeur was het verschil tok, en belasting.
Of we afgezet werden weet ik nog steeds niet maar het voelde niet goed, maar wat kan je anders op zo’n moment in een onbekende stad dan betalen.
Toen we in onze kamer arriveerde (17e verdieping) realiseerde ik me dat ik mijn fototoestel had laten liggen op de achterbank van de taxi. (ja Dees ik heb er ook last van !)
Gelukkig hadden we met een bij ons bekend taxibedrijf gereden, het autonummers was ook nog eens bekend dus een telefoontje naar de centrale moest de camera toch terugbrengen.
De taxichauffeur die door de centrale opgeroepen werd beweerde echter dat er geen camera op de achterbank lag. De operator gaf toe dat hij waarschijnlijk loog maar dat hij er niet meer aan kon doen dan er een officiële klacht van maken. We gaan er vanuit dat hij niet meer boven water komt.
Even flink balen dus want om nu een paar dagen in New York te mogen lopen zonder camera leek ons ook niets.
Dus gingen we de straat op richting 42 St op zoek naar een nieuwe camera.We hebben direct drie New York Explorer passen aangeschaft.
Om half zes gingen we terug naar de hotelkamer om de camera op te laden. De heren zijn vervolgens weer de straat opgegaan om een lekkere salade te gaan eten.
Ik was echter zo moe en had het gevoel dat ik al zo ver over mijn eigen grenzen was gegaan dat ik besloot in bed te kruipen. Het was mooi geweest.
Car
Geen opmerkingen:
Een reactie posten